Zodra Remco Veldhuis en Richard Kemper in elkaars energieveld stappen, slaan ze aan. Door de jaren heen hebben ze een innige band ontwikkeld die ze onlosmakelijk aan elkaar heeft verbonden. Tegelijk blijven ze elkaar afstoten, afzeiken en afwijzen, al is het alleen maar om te blijven uitdagen. Maar ook omdat ze weten dat de liefde ze weer samenbrengt.
Als een goed huwelijk
De samenwerking tussen Remco en Richard, of voor Richard liever een keer Kemper en Veldhuis, is als een goed huwelijk. Ze vullen elkaar aan, zeiken elkaar af, hebben elkaar ook een beetje nodig en onderaan de streep vormen ze samen een groter geheel dan de twee losse delen. En zoals het in een goed huwelijk betaamd, zijn ze er voor elkaar in mindere tijden. Remco geeft aan dat in een jaar waarin ze elkaar minder hebben gezien dan ooit, juist weer mooie dingen ontstaan: ‘Voor mij werkt het afgelopen jaar als een soort omgekeerde slipstream. Normaal zien we elkaar vaker dan we onze eigen vrouwen zien, met wel 160 optredens per jaar. Ik kan nu bijna zeggen dat ik weer een keertje blij ben om Richard weer eens in het echt te zien. De afgelopen maanden hebben we veel dingen gedaan die we normaal niet of minder snel zouden doen, maar dat pakt verrassend goed uit. We worden allemaal gedwongen uit onze routine te stappen, het leven en je werk vanuit een ander perspectief te bekijken. En net als in een huwelijk kan dat erg verfrissend werken. Ik ben sowieso wel van de verandering en makkelijk met vaste patronen loslaten of zelfs echt afstoten. Maar als je van elkaar weet welke intentie we hebben en dat weet te bespreken en te accepteren, is dat op den duur pure winst. Ook als dat zou betekenen dat je af en toe wat dingen voor jezelf doet, of met anderen. We worden natuurlijk altijd als duo gezien, maar we hebben toch allebei ons eigen leven, met onze eigen dromen en ambities. Gelukkig delen we al een lange tijd dezelfde ambities, maar geven elkaar zeker de ruimte om onze eigen dromen na te jagen en ja, ook zonder elkaar als dat beter werkt voor één van beiden.’
We worden altijd als duo gezien maar hebben natuurlijk toch ook onze eigen dromen en ambities.
Op het lijf geschreven
Dat de interesses van beide heren nog wel eens verschillen is afgelopen jaar wel duidelijk geworden. Met name Remco Veldhuis heeft zich extra hard gemaakt om de kerstvertelling Scrooge op televisie op te pakken, met Richard in de rol van Scrooge: ‘Richard had in eerste instantie niet zo gek veel fiducie in het hele spektakel. Ik voelde veel mogelijkheden en zeker omdat wij de klassieke Christmas Carol konden hertalen, muzikaal veel vrijheden kregen en Richard in de rol van Scrooge mocht kruipen met mij als verteller werd het een heerlijk avontuur met de apotheose in december van vorig jaar.’ Remco voelt zich meteen geroepen om even te benadrukken dat Richard als Scrooge gewoon helemaal zichzelf kon blijven. Typecasting ten voeten uit. Het bewijst maar weer dat beide mannen geen kans onbenut laten om elkaar op te jutten en het adagium aanhangen dat het prettiger is om samen jong te blijven in plaats van samen oud worden. Richard vervolgt: ‘Remco zat trouwens als verteller ook prima op z’n plek. Remco is gewoon meesterlijk met tekst. Als ik er zelf niet uitkom kan ik soms uren bezig zijn met melodielijnen en akkoorden. Het is dan heerlijk als Remco daar de teksten bij weet te vinden, we vullen elkaar dan echt aan.’ Het is duidelijk dat de relatie tussen Veldhuis en Kemper in het stadium van volwassenheid is aangeland. Ze kennen elkaar, respecteren elkaar en weten precies wat ze wel en niet van de ander kunnen verwachten. En als ze dan even hun eigen pad bewandelen, lopen ze elkaar niet als twee onzekere pubers voor de voeten of te frustreren.
Duidelijke keuzes van Veldhuis en Kemper
Wat opvalt bij zowel Richard als Remco, is dat ze de zaken goed op orde hebben. Ze weten goed wat ze willen, maar misschien nog wel beter wat ze echt niet willen. De ervaringen die ze in het bedrijfsleven hebben opgedaan zorgen voor een solide basis en dat geeft rust. Het heeft ze zowel praktisch als zakelijk gemaakt, maar ook creatief en avontuurlijk. Remco: ’Toen we elkaar in 1997 leerden kennen en we steeds meer het gevoel kregen om samen het nieuwe avontuur aan te gaan, was de drempel om dat echt te doen voor Richard misschien nog wel groter dan voor mij. Het risico dat hij nam door een goeie baan in de reclame vaarwel te zeggen, was serieus dapper te noemen. Het is niet makkelijk om je droom na te jagen terwijl je al iets doet waar je zo goed in bent.’ Richard vult aan: ‘Hoe we samen zijn begonnen is eigenlijk tekenend voor hoe we nu samenwerken. We weten dat alles ook weer eindig is, zeker met Remco, die erg van verandering en vernieuwing houdt. Maar dat heeft er ook voor gezorgd dat hij zich wat meer op de radio heeft kunnen profileren, terwijl ik me weer liever met film bezig hou. We spreken allebei trouwens ook veel voice overs in, maar dat doen we dan weer vooral los van elkaar. Zolang we allebei kunnen doen waar we echt blij van worden en samen kunnen werken en na al die jaren elkaars hersens niet willen inslaan, gaan we nog wel even verder. We hebben in ieder geval nog een heleboel te vertellen samen, dat zit wel goed.’
Inspiratie ligt voor het oprapen
Remco en Richard, die beiden hun roots hier in de omgeving hebben, zijn daar niet alleen dankbaar voor. Ze halen er ook veel inspiratie vandaan. Richard: ‘Het is een beetje zoals de zitkuil van Youp van ’t Hek van jaren gelezen. In zijn voorstelling kon hij iedereen met een zitkuil in de woonkamer compleet afmaken. Je schaamt je bijna de ogen uit je kop als je je aangesproken voelde. En dat terwijl Youp zelf als één van de eersten in Nederland een zitkuil had en dat ongetwijfeld bij een vriendje om de hoek had gezien.’ Precies, vult Remco aan: ‘Hier in de buurt zie je allemaal van die rijkelui, waarbij er minimaal één dikke bak voor de deur moet staan, de mannen op Uggs rondstappen en er aan de keukentafel wordt besproken of er dit jaar drie of vier keer op vakantie wordt gegaan. Niet of er überhaupt wel op vakantie wordt gegaan. Kijk, wij kunnen er dan natuurlijk heel erg makkelijk grappen over maken, over van die vrouwen met een cosmetisch prikje hier en een buitenechtelijke relatie daar, maar we leven er zelf natuurlijk ook middenin. En dat is heerlijk.’ Om de woorden van Remco volledig te kunnen interpreteren, moet ik erbij vermelden dat ondergetekende ook net op Uggs binnen is komen lopen. Het onderstreept nog maar eens hun manier van kijken, kneden, interpreteren en improviseren. Het laat je even later met een gevoel het terrein aflopen waarbij je niet weet of ze het hele gesprek ook maar één seconde serieus hebben genomen. Misschien was het niet meer dan aandacht geven aan een noodzakelijk kwaad. Maar als we dan toch eerlijk zijn is er toch niets mooiers dan dat, het streven om alles om ons heen niet al te serieus te nemen. Laten we een beetje jong blijven met elkaar.’
