De verbindende kracht van Isaac Bullock

Het leven begon niet persé rooskleurig voor de in Uganda geboren Isaac. Onder het toenmalige regime zag en deed hij dingen die niet voor kinderogen bestemd waren. Op zijn 12^e ontvluchtte hij met een vriend van zijn vader het land. Door geld­problemen liet deze man Isaac alleen achter op Amsterdam CS. Na de eerste opvang in een AZC kwam hij terecht op een locatie aan het Haarlemse Oranjeplein. Hij ging naar de internationale schakel­klas en leerde snel Nederlands. Na vier maanden mocht hij vanwege zijn tomeloze inzet al naar de Spaarne Scholengemeenschap.

Vechtershart

‘Ik kreeg een Mavo-advies, terwijl mijn Citotoets VWO-niveau uitwees. Ik vroeg wat ik moest doen om naar het VWO te kunnen. “Achten en negens halen” zeiden de leraren, dus dat deed ik. Toen mocht ik naar de Havo. Uiteindelijk werd ik een bespreekgeval en zorgde een leraar ervoor dat ik toch naar het VWO mocht. Inmiddels woonde ik bij een pleeggezin, waar ik lastig deed om op kamers te kunnen. We haalden allemaal opgelucht adem toen ik op mijn 16^e op een kamer­training centrum mocht en daarna naar een eigen kamer in Schalkwijk verhuisde. Gelukkig ben ik daardoor nog steeds kind aan huis bij mijn lieve pleeg­ouders. Ik ging werken in de afwas bij Specktakel en ontdekte daar andere interesses, waaronder een hernieuwde belangstelling voor muziek. Ik kreeg op mijn 14e een gitaar van mijn pleeg­moeder en leerde mezelf via YouTube spelen.’

Muziek verbindt

‘Muziek is voor mij de beste manier om me te uiten. Ik schrijf vaak liedjes met een thema, zoals “Lioness” voor Serious Request over de kracht van seksueel misbruikte vrouwen of “Cell Phone” over onze afhankelijkheid van internet. Muziek is voor mij een verbinder bij uitstek. Ik weet nog hoe dat werkte toen er 200 vluchtelingen in de Koepel kwamen. Samen met een hoop andere Haarlemmers was ik daar om ze een warm welkom te geven. Maar zij waren boos, gefrustreerd en zaten vol vragen. De situatie dreigde te escaleren en voelde niet veilig. Ik besloot op een tafel te klimmen met mijn gitaar en zong No Woman No Cry van Bob Marley, bekend bij iedereen en relaxt door zijn reggae vibe. De sfeer sloeg meteen om, mensen kwamen tot rust en nader tot elkaar. Mooi om te zien.

Ik ben er ontzettend trots op dat ik al op veel grote Haarlemse podia heb gestaan, zoals Bevrijdingspop en Haarlem Jazz and More. Vaak met mijn vaste Wildnoff band. Een heerlijke groep mensen die allemaal zo goed weten wat ze doen, dat we niet eens een setlist nodig hebben. We rollen vaak van het ene nummer in het andere. Met deze groep van zeer getalenteerde en geschoolde muzikanten organiseren we ook jam­sessies zoals Vivid Sessions in Stiels Haarlem waarbij we vaak jong Haarlems talent ontdekken. Echt heel cool om te doen.’

De inspirators van Isaac Bullock

‘Het verhaal van de Waka Waka Light van Maurits Groen, initiator van duurzame coalities, was in Uganda mijn verhaal. Ik stak een stukje kleding in brand met parafine en las bij dat licht. De lucht kwam in mijn ogen en mijn longen, het was levens­gevaarlijk. Ik vind het fantastisch om te zien hoe bevlogen Maurits zijn idealen nastreeft, ik geloof hem. Ik hoop dat het mij gegeven is het Waka Waka Light, wat echt bijdraagt aan betere en veiligere levens­omstandig­heden, ooit zelf in Uganda te gaan promoten. Met professor doctor Erik Scherder werk ik samen in zijn presentatie “Singing in the Brain”. Emoties die je voelt bij het luisteren naar muziek activeren delen in je hersenen die dicht bij je motorische brein liggen, waardoor je mee wilt bewegen of zelfs een rilling kunt voelen. En als je zelf een instrument bespeelt (en dat hoeft niet goed te zijn…) is het effect nog groter, het zorgt voor betere verbindingen in je hersenen. Het is dan ook een schande dat muziek als vak uit het onderwijs zo goed als verdwenen is. Fantastisch om met hem op allerlei locaties mensen te laten ervaren wat muziek met je hoofd en lijf doet.

Op een dag zat ik in de bus en zag een mevrouw met een hoofdwond die bloedde. Bezorgd vroeg ik haar of ik iets voor haar kon doen. Anne, zo heette ze, vroeg me haar naar huis te brengen, en het bleek dat ze tegenover me woonde. Ik ging met haar mee en dronk een kopje thee met haar. Ze had fantastische verhalen waar ik heel veel van kon leren! Dat is wel iets waar ik me over verbaas; de eenzaamheid onder ouderen. Ik zou jongeren willen aansporen om contact te zoeken. Je kunt zo ontzettend veel wijze levens­lessen opdoen in gesprekken met mensen met meer levens­ervaring! In Uganda bouw je naast je eigen huis, als je er de middelen voor hebt, een huis voor je ouders. Je hebt respect voor ze en je blijft je leven lang naar ze luisteren. Zo streng hoeft het niet, maar ik zou het echt mooi vinden als jong en oud wat meer voor elkaar open zouden staan. Mij inspireren ze in ieder geval altijd enorm.’

Passie voor vluchtelingen mondt uit in Networthy

60% van de vluchtelingen is hoog­opgeleid, de andere 40% gedreven en veerkrachtig. Ik vind dat ik met dat gegeven iets moet doen, dus toen ik op de Zuidas bij organisatie- en advies­bureau Accenture werkte heb ik de Refugee Talent Hub mede opgezet. Deze hub brengt vluchtelingen en werkgevers nader tot elkaar, met een betaalde baan als doel. Vluchtelingen kunnen de krapte op de arbeids­markt invullen en een divers personeels­bestand lijdt aantoon­baar tot succes­vollere organisaties. Het aannemen van vluchtelingen moet geen charity zijn maar is gewoon business, dat zagen ook een hoop grote bedrijven, die de hub hebben omarmd en er mee aan de slag zijn gegaan. Ondertussen was ik me gaan verdiepen in het openbaar spreken en had ik Tedx Talks gedaan. Ik werd spokes­person en op een gegeven moment mocht ik spreken voor 3000 mensen in Parijs, tijdens de Change Now Summit. Ik was bloednerveus want ik was aan het einde van het programma gepland. Maar ik heb gesproken en afgesloten met een lied. Dit sloeg aan en maakte indruk; Refugee Talent Hub kreeg endorsments van Obama en de Koning en Koningin, iets wat enorme indruk maakte.

Elkaar in de ogen kijken verandert alles

Deze ervaringen en mijn eigen ervaring als ex-vluchteling nam ik mee in het nieuwe project; networthy.nl, your refuge for talent. Door echte mens-tot-mens verbindingen aan te gaan tussen werk­gever en vluchteling wordt de kans op succes groter. Als je elkaar kent en in de ogen kunt kijken ben je veel sneller geneigd iemand een kans te geven. Door middel van persoonlijke filmpjes via app4talent in plaats van een cv introduceren we mensen, en dat werkt.’

Maatschappelijke verantwoordelijkheid

‘Voor de Gemeente Amsterdam ben ik concepten als Two Step Flow aan het ontwikkelen om een dialoog in de stad te bevorderen. Met Two Step Flow bereiken we jongeren door middel van de inzet van hun rol­modellen. Het blijkt ontzettend lastig om jongeren te bereiken, en met bekende namen lukt het wel. We organiseren events op belangrijke thema’s als schuld­sanering, seksuele voorlichting en digitale weerbaar­heid waarin opinie­leiders samen­werken met expertisecentra om de boodschap over te brengen. Ik vind dat bekende Nederlanders hun maat­schappelijke verant­woordelijkheid moeten nemen en spreek ze daar op aan. De vroegere rolmodellen als een school­meester, politieman en dominee zijn verdwenen en de influencers zijn dat geworden. Daar moet je iets mee doen, vind ik.’

Isaac Bullock is een wereldburger

‘Ik voel me echt Nederlands met een Ugandees hart. Mijn Ugandese vrienden vinden me ook verwesterd als ik weer eens zeur dat ze niet op tijd zijn, haha. Maar liever noem ik me een wereldburger. Ik ben open-minded, vind nationalisme vrij gevaarlijk en mijn vrienden komen uit alle werelddelen. Ik probeer nooit te oordelen voordat ik het verhaal van de bron heb gehoord, voordat ik iemand in de ogen heb gekeken en écht heb gevoeld wat hij of zij zegt. Gewoon lief zijn voor elkaar, dat gaat al zoveel veranderen! Ik zou het geweldig vinden om nog meer verbindingen te leggen en met mensen die plannen hebben waar ik bij kan helpen, of die mij kunnen helpen, een kop thee te drinken. Want we moeten het samen doen!’