Irene Moors, wie kent haar niet? Het is een vraag waarop vrijwel iedereen zal antwoorden ‘vrijwel iedereen’. Maar op de vraag ‘Irene Moors, wie kent haar echt?’ moeten aanzienlijk meer mensen een antwoord schuldig blijven. Dat is niet omdat Irene zo geheimzinnig is, in tegendeel. Het is eerder omdat ze als doorgewinterde professional weet aan wie ze welk stukje Irene laat zien.
Doen wat je leuk vindt
Irene is in een nieuwe fase van haar leven terechtgekomen. De afgelopen decennia reeg ze de televisieoptredens aaneen. Ze debuteerde in 1988 bij Dit is Disney en een jaar later maakte ze als één van de eersten een overstap naar de commerciële zender RTL Véronique, het latere RTL 4. Met programma’s als Telekids, De TV Kantine en Life and Cooking was ze vrijwel niet van de buis te slaan. Het zal niemand zijn ontgaan dat ze nu minder vaak op de nationale televisie is te zien en over het feit wat ze daarvan vindt is ze duidelijk: ‘Misschien wel het moeilijkste van het feit dat ik minder zichtbaar ben is anderen duidelijk maken dat ik er geen moeite mee heb. Ik heb altijd gedaan wat ik leuk vind en dat doe ik nog steeds. Ik heb mijn geluk nooit afgemeten aan mijn populariteit of bekendheid. Dat is wat mensen vaak denken of menen te weten. Ze realiseren zich niet dat ik ook voor een groot gedeelte voor mijn werk heb geleefd en dat ik nu veel meer vrijheid ervaar. Dat is me heel erg veel waard. Achter de schermen doe ik nog altijd veel in omroepland, maar zal niet snel ‘ja’ antwoorden op de vraag of ik weer een programma wil doen. Alleen als dat erg goed bij me past zal ik daar positief op antwoorden. De TV-wereld is erg veranderd, er is minder geld, minder vrijheid en veel wordt in vaste formats gegoten. Als ik eerlijk naar mezelf ben zijn dat condities waar ik niet erg goed in gedij. Voor mezelf doe ik nog altijd wat ik altijd heb gedaan, namelijk die dingen die ik leuk vind en waar ik blij van word. Wat dat betreft voel ik mij een bevoorrecht mens, dat ik dat kan verwezenlijken.’
Structuur geeft ruimte om te improviseren
Irene dankt haar successen, los van haar avontuurlijke karakter, aan haar eeuwige perfectionisme. Bijzonder genoeg gaat het haar er niet om alles onder controle te houden en alles te laten gebeuren zoals zij dat voor ogen heeft, het tegendeel is waar: ‘Kijk, in het leven, dus ook beroepsmatig, gaan de dingen nooit exact zoals je het hebt uitgestippeld. Om die reden zorg ik ervoor dat ik me heb voorbereid op alle dingen waar ik wel controle op heb. Bij een shoot neem ik alle kleding mee die is gevraagd, met dan nog een koffer extra, je weet maar nooit. Ik wil altijd weten wat er van mij wordt verwacht, werk het liefst met een team van mensen die elkaar van haver tot gort kennen, leer teksten en weet contexten. Juist omdat ik de basis zo tot in de details heb voorbereid creëer ik voor mezelf een enorme vrijheid en kan ik anticiperen op vrijwel alles wat onverwacht komt. Ik ben erg gevoelig voor sfeer en kan door mijn voorbereidingen daar dan ook op inspelen. Vooral samen met Carlo Boszhard was die speelsheid en improvisatie duidelijk te zien. Het maakte niet uit wat er misging of wat er live op televisie anders verliep dan gedacht, we losten het op. Het maakte het programma juist spannender. Dat mis ik misschien wel meer dan het op televisie zijn an sich. Die originele en onverwachte gekkigheid. Voor mij hoort dat er ook een beetje bij.’
Ik prijs me echt gelukkig dat ik na zoveel intense en hectische jaren nog altijd met mijn man en kinderen een hecht gezin vorm.
Honkvast
De groep trouwe professionals die Irene in de loop der jaren om zich heen heeft opgebouwd en haar manier van werken speelt zich in feite ook voor een groot gedeelte in haar privéleven af. Wat dat betreft is Irene in alle opzichten honkvast: ‘Ik ben geboren en getogen in de regio. Al vanaf mijn eerste levensjaar woon ik in of rondom Haarlem, ook de periode eind jaren ’80, toen ik veel voor opnames in Luxemburg zat. Het is hier mijn bakermat. Ik zit nog in allemaal vriendinnengroepjes, ook van toen. Ik hecht aan lange termijn vriendschappen en heb die gelukkig ook opgedaan tijdens mijn werk. Ik neem daar vaak het initiatief, ook met mijn familie. Ik hou gewoon erg van verbinding en warmte, ook thuis. Ik prijs me echt gelukkig dat ik na zoveel intense en hectische jaren nog altijd met mijn man en kinderen een hecht gezin vorm. Zeker ook omdat mijn man helemaal niet zo van die hectische wereld houdt en ik vaak zonder hem op pad ga. Dat kan omdat we beiden weten hoe goed we het hebben en hoe waardevol dat is. Tja, ook daar hou ik dus van een sterke basis, waarin ik weet waar ik aan toe ben en waarbinnen ik me volledig vrij voel. Die geborgenheid wordt gevoed door de omgeving waarin we leven. Ik verheug me weer op de donkere dagen, waar je je kunt omringen met je dierbaren.
Genoeg om handen
Dat de wereld van de televisie hard en zakelijk is heeft Irene wel aan den lijve ondervonden. Toch zou ze het avontuur van de afgelopen jaren zonder enige twijfel zo weer overdoen: ‘Ik heb eigenlijk alles gedaan en gewonnen wat ik niet eens durfde te dromen. Dat heeft me enorm veel plezier gegeven. Natuurlijk heb ik in de loop der jaren collega’s zien komen en gaan en de trouw die ik zelf van nature in me heb kan ik van de zenders niet verwachten. Ik ben wat dat betreft te emotioneel. Met alles wat ik heb geleerd van de mensen om me heen die weten hoe professioneel ik altijd in mijn werk heb gestaan, help ik achter de schermen nu nieuw talent. Presenteren is echt een vak, daar moet je je niet in vergissen. Door de jaren heen ben ik kritischer geworden op wat ik wel en niet wil doen, handel meer vanuit mijn eigen kracht en dat opent weer heel veel andere deuren en wie weet waar dat weer toe leidt. Zo ben ik ook BABS geworden en beleef veel plezier om op een geheel andere manier te presenteren. Ik zit erg lekker in mijn vel en doe leuke dingen. En ja mensen, dat kan dus heel erg goed zonder dat anderen je gezicht continue op de TV zien. Je uiteindelijke geluk haal je uit hele andere dingen en die heb je zelf binnen handbereik.’
