Nog maar net terug van een reis door de VS, met een linkerarm en een rechterbeen nog gevangen in een jetlag, is het meteen duidelijk dat Sandra nog niet in de dagelijkse routine zit. Maar al snel wordt duidelijk dat er ook geen dagelijkse routine in zit. Sandra is gewoon continue in transitie en ontdekt telkens weer nieuwe kanten van haar eigen ‘ik’.
Human Alien
Met haar laatste album, Human Alien, heeft Sandra een volledig verhaal verteld, daarom zijn het geen afzonderlijke nummers geworden. Sandra over haar laatste album: ‘Ik heb het een jaar geleden gelanceerd en ben er trots op dat ik dat volledig zelfstandig heb kunnen doen. Van het zetten van de eerste noten op papier tot het laten persen van de plaat en inderdaad, ik heb ‘m ook op vinyl uitgebracht. Dat paste gewoon bij het plaatje dat ik in mijn hoofd had. De helm, een echte astronautenhelm uit de jaren 80, staat voor je persoonlijkheid. Voor alles waarmee je je identificeert. Je beroep, je rol in het gezin. Noem maar op. Het staat als het ware symbool dat je kunt filteren wat naar buiten gaat, maar ook naar binnen. Het maakt ook dat je soms meer de ene persoon bent, dan weer de andere. Je bent immers niet altijd en overal dezelfde persoon en je bent ook niet altijd je eigen verhaal. Ik vind de vraagstelling wie we nu eigenlijk zijn, voorbij aan de persoon die we lijken, gewoon erg boeiend. Het is allemaal een interessante reis.’
Zo vertelt Sandra ook over het verhaal achter één van de nummers op het album: ‘Ik hoorde het verhaal over een man die door een ongeval zijn geheugen kwijt was en alles maar drie dagen kan herinneren. Door alles wat hij meemaakt telkens in een dagboek bij te houden blijft hij herinneren wie hij is. Zijn vrouw, zijn kinderen, wat hij lekker vindt, waar hij woont, noem maar op. Maar wat nou als hij drie dagen zijn dagboek niet bijhoudt? Is hij dan een ander mens omdat hij zijn verleden niet meer kent? Is hij iedere dag een ander? Besta je pas door de wetenschap van de context waarin je leeft?’ Het zijn existentiële vragen waar Sandra zich mee bezig houdt.
Ik heb Human Alien in het turquoise en het goud laten persen. Ik heb toch nog een gouden plaat.
Brede ontwikkeling
Na de lancering van haar laatste album is Sandra daarmee gaan toeren, 25 optredens door het land. Daarnaast deed ze met onder anderen Mitch Rivers, Yorick van Norden, Anne Soldaat, Dandelion en de band Strange Brew de revival van Woodstock met Frank Lammers. Muziek als Jimi Hendrix, Jefferson Airplane en Crosby, Stills, Nash & Young passeren de revue. Dat op zich al geeft de breedte aan van wat ze aankan. Sandra daarover: ‘Het rauwe randje dat past bij deze muziek maakt dat ik me echt levend voel. Het is ook wel waar mijn hart me nu brengt. En dat na een periode waarin ik echt wel eens heb getwijfeld om met muziek door te gaan. Maar het gaat allemaal als een natuurlijk proces, dat ontstaat tijdens het schrijven en in de studio. Zoals in het leven!’ Naast de albumtour en Woodstock doet Sandra ook intieme huiskamerconcerten en meer experimentele theatervoorstellingen, waar bij een song op verschillende manieren wordt geïnterpreteerd.
Rauwer randje
Het is duidelijk dat de volgende fase in ieder geval een rauwer randje met zich mee gaat brengen. De muziek die Sandra in het kader van Woodstock vertolkte past haar nu goed. Jefferson Airplane, Joni Mitchell, wat ongepolijst, doorleefder. Sandra weet ook dat het weer een ander verhaal met zich mee gaat brengen: ‘Ik merk gewoon dat als ik live nummers breng, me dat een heel bevredigend gevoel geeft, maar dat het ook anders klinkt, intenser. Dat gevoel is precies wat ik ook in mijn volgende nummers ga leggen, of dat nu een heel album is of losse nummers, weer op vinyl of online. Die fase van ontdekken ben ik pas net weer ingegaan. Het is ook voor mij altijd weer verrassend hoe nieuw materiaal dan ontstaat. Soms zit ik gewoon met mijn gitaar wat te proberen, dat doe ik echt heel veel. Ik heb mijn gitaar meegenomen naar Amerika, een heel gedoe, maar ik kan echt niet zonder. Soms gaat het helemaal andersom en begint het met een verhaal, zinnen of alleen woorden. Daar komt dan vanzelf de melodie wel bij.
Er zijn na maanden van toeren, periodes waarin ik bewust schrijf. Dat plan ik gewoon in, in mijn agenda. Ik ga dan iets maken, goed of slecht. Maakt niet uit. Maar ik begin gewoon. Het is niet zo dat ik ga wachten tot de inspiratie komt, maar als die opeens opkomt, is dat natuurlijk mooi meegenomen. In Amerika ben ik op bezoek geweest bij Lori Lieberman (van ‘killing me softly’, red.). Wij schrijven soms samen, is een schrijfmaatje geworden.’
Muzikaal Haarlem
Sandra geeft aan blij te zijn om in Haarlem te zijn neergestreken. Ook dat past in haar eigen verhaal: ‘Haarlem is gewoon een heerlijke stad, je kunt er echt gelukkig leven. Het is gemoedelijk, strand en de duinen om de hoek, leuk centrum. De levensstandaard is hier gewoon erg hoog. Helemaal gelukkig ben ik met de muziekcultuur die er heerst, er wordt goed en professioneel aan muziek gewerkt. Jacqueline Govaert, Roel van Velzen, Yorick van Norden, Chef’ Special, noem maar op. Natuurlijk treed ik door het hele land op en werk ik ook met veel muzikanten in Amsterdam, maar het werkt ook erg stimulerend als er om je heen veel muziek in de lucht hangt. Een heel gebied kan zo meeliften op het muzikale succes van anderen, waarbij ik mezelf meteen de vraag kan stellen wat eigenlijk de definitie van succes is.’ Het is goed om te zien dat Sandra toe is aan een nieuw verhaal en zonder verdediging de ring weer instapt. Onbevangen maar toch ook een beetje onzeker. Maar goed, het is toch ook spannend wat een volgende stap voorwaarts gaat brengen? Of wegneemt. We horen het graag tegemoet.
