We kennen Hans Klok allemaal als de grote showman, de illusionist van allure. Wapperende haren, glanzend witte tanden en show, show en nog eens show. En dan ook nog eens een kind aan huis bij wereldsterren, de meest verbluffende goochelkunsten uithalend. Ja, een man van internationale allure en uiterlijk vertoon. Dat kan allemaal haast niet echt zijn. Nou. Niets is minder waar. Eén van de grootste illusionisten ter wereld is een man met een groot hart met een ongekende sociaal maatschappelijke betrokkenheid. Recht door zee, eerlijk, humoristisch, betrokken en lief. Alles aan hem is echt. Ook hoe hij zijn illusies verkoopt. We trappen er allemaal in.
Onderscheidingen
Het is mooi om te zien hoe Hans reageert op zijn onlangs ontvangen Koninklijke onderscheiding, die van Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Hij ontving die onderscheiding met name vanwege zijn jarenlange inzet als vrijwilliger bij goede doelen. Het onderstreept onmiddellijk hoe hij in het leven staat. Hans: ‘Ik ben natuurlijk heel erg trots op deze onderscheiding. Vlak voordat ik voor een lange tijd naar Las Vegas vertrek, is dit wel een enorme erkenning. Het is toch bijzonder dat er mensen om je heen van alles aan het regelen zijn en dat je daar niets van doorhebt. Dat ze dat voor je doen. Ze hadden me in de val gelokt door me een dag te laten volgen met een cameraploeg. Als in één dag door het leven van… Die dag van mij eindigde bij Brouwerskolkje Exclusief in Overveen. Daar stond de burgemeester van Bloemendaal, samen met vrienden en collega’s. Allemaal voor mij. Dat komt wel even binnen hoor’. Het toont maar eens temeer dat er in die man van de wereld nog altijd het kleine jongetje zit. Die zichzelf op jonge leeftijd leerde goochelen en droomde van een eigen show. Hij is zelf de hoofdpersoon in de show van z’n leven.
Internationale allure, lokaal hart
Als kleine jongen kwam Hans al met grote regelmaat in Zuid-Kennemerland. Zijn oom was boswachter en iedere vakantie speelde hij in ‘zijn tuin’, bij Duin en Kruidberg. Als hij later over de hele wereld rondzwerft met zijn shows, keert hij toch telkens terug naar dit stukje Nederland, dat duidelijk een plekje in zijn hart heeft gewonnen. Hans: ‘Ik heb vrijwel overal in de regio gewoond, Haarlem, Bloemendaal, Overveen, Driehuis en nu weer Bloemendaal. Het is hier mooi wonen en heb hier veel vrienden. De opslag van al mijn shows heb ik in IJmuiden. Ik voel me hier gewoon thuis. Misschien ook wel omdat er veel pracht en praal is, het is natuurlijk een schitterend gebied. Veel uiterlijk vertoon. Maar als je de mensen wat beter leert kennen, zit ook daar vaak een bijzonder verhaal achter. Iedereen draagt wel een kruisje met zich mee. Toen hier niet lang geleden een vriend van ons een kind verloor, was de steun vanuit een grote groep dorpsgenoten ontroerend. Dan zie je toch ook de andere kant van het bestaan, worden maskers afgezet en gaat het over de echte dingen in het leven. En daar hou ik van, de echte dingen in het leven. Het valt me wel eens op dat veel mensen het leven maar voor lief nemen, of laten wegglijden. Maar het leven is bijzonder, dus daar kunnen we maar beter wat voorzichtiger mee omgaan. Ook met elkaar’. Dat het geen loze woorden zijn blijkt wel uit het feit hoe hij onomwonden vertelt over de vijftien jaar waarin hij een grote schuld heeft moeten wegwerken. Die kon hij niet even wegtoveren. In het wegwerken van die schuld heeft hij consequent de kleinste bedrijven als eerste betaalt. Omdat die het geld het hardste nodig hebben. Hans vult aan: ‘Dat is misschien ook wel mijn grootste levensles geweest. Ik heb daar geleerd om nergens voor weg te lopen en draag mijn verantwoordelijkheid. En ik weet ook dat ik dat nooit meer laat gebeuren. De pijn en ellende die ik toen heb meegemaakt heeft me misschien wel getekend voor het leven, maar me allerminst een minder mens gemaakt. Eerder beter’.
Nieuwe avontuur
Hij brengt zijn relaas daarmee op zijn volgende avontuur: ‘Binnenkort vertrek ik voor 10 jaar naar Las Vegas, om op de Strip zo’n acht tot twaalf shows per week te houden. Het lijkt wel alsof dat heel erg veel werk is, maar het is tegelijkertijd veel rustiger. Het rondreizen over de hele wereld, shows organiseren, met alle marketingactiviteiten, promoties en interviews daar omheen, is echt een sloper. Je zou het niet zeggen, maar ik word ook een jaartje ouder. Door voorlopig nog maar op één locatie op te treden geeft me dat ook heel erg veel rust. Daar ben ik wel aan toe. Ik heb dan hopelijk ook meer tijd om aan mijn volgende jongensdroom te gaan werken. Het verzinnen van een eigen illusie. Echt helemaal van scratch. Nu voer ik illusies uit die voor me worden bedacht of die ik moet aankopen. Natuurlijk maak ik er dan nog altijd mijn eigen show van, maar het is niet mijn eigen geheim of patent. Wat dat betreft ben ik een echte performer. Maar met al mijn ervaring en hopelijk ook wat meer rust, ga ik ook echt aan het werk om iets helemaal zelf te bedenken. Een mens is nooit te oud om te dromen en voorlopig leef ik mijn droom’.
Aangeboren realist
Dat Hans aan de vooravond staat van een nieuw avontuur. Of beter gezegd, een goeie executie van een oud avontuur. Met Pamela Anderson aan zijn zijde heeft hij immers eerder aan de Strip zijn kunsten mogen vertonen. Eén van de beste illusionisten ter wereld, samen met één van de meest sexy vrouwen ter wereld. Succes verzekerd zou je zeggen. Maar om dag na dag een grote zaal bomvol te toveren is toch een ander verhaal en dwong hem uiteindelijk het avontuur te staken. Een illusie armer, maar een schat aan ervaringen rijker. Met die kennis op zak vertrekt hij in april opnieuw naar het gokwalhalla. Hans: ‘Ik heb nu ervaren hoe het kan gaan in Amerika. Natuurlijk heb ik een contract getekend voor tien jaar, maar 10 jaar is lang. We beginnen nu veel kleiner, met in totaal een man of 8 en in een veel kleinere zaal. De mogelijkheid bestaat dat als we volle zalen blijven trekken we altijd naar een grotere zaal kunnen. Tegelijkertijd houd ik er ook rekening mee dat als we minder succesvol zijn het zo afgelopen kan zijn. Contract of niet. Welcome to America. Dat is voor mij alleen geen reden om het avontuur niet aan te gaan, maar ik hou ook mijn huis aan’. Laten we hem, mocht het mislopen in Amerika, daar maar niet op afrekenen of lacherig over doen. Hij is voor het avontuur geboren en gaat daar echt voor en dat is lovenswaardig. We mogen trots zijn op zo’n icoon uit de regio, die Nederland een beetje is ontgroeid. Niet omdat zijn ego te groot is geworden, of zijn ‘attitude’. Veel meer omdat hij altijd verder wil en weet dat na zoveel succesvolle shows in Carré die magie hier wel een beetje stopt. What comes next? Hij past ervoor om voor de vergane glorie te kiezen.
50 jaar jong
Hans geeft aan nog altijd beter te worden in wat hij doet: ‘Natuurlijk word ik ouder en geloof me, zo’n show is lichamelijk echt wel zwaar. Aan de andere kant is de kunst van de illusie het misleiden van de toeschouwer en dat komt met de jaren. Het komt echt heel erg op de executie aan, snelheid van handelen, maar ook overtuiging, uitstraling en details. Wat dat betreft kan ik echt nog lang mee. Ik mag dan wel 50 zijn, ik ben en blijf ook een beetje een kind. Nieuwsgierig, ambitieus en een beetje ondeugend. Het maakt ook dat ik met bewondering naar anderen kan kijken, zoals bijvoorbeeld Siegfried & Roy. Die zijn inmiddels rond de 80, maar zie het nog altijd als een uitdaging om nog meer in hun voetsporen te treden. Het waren ooit mijn jeugdhelden en voor mijn gevoel zijn ze dat nog steeds’. Het is voor ons wel duidelijk. Je kunt van alles vinden van Hans, maar bovenal is hij een wereldberoemde illusionist waar Nederland trots op kan zijn. Een bijzonder vriendelijke man, die geen moment naast zijn schoenen loopt en een scherp en medelevend oog heeft voor zijn omgeving. Natuurlijk gunnen we hem alle succes aan de overkant van de plas maar hopen toch ook dat hij, in tegenstelling tot Siegfried & Roy, wel weer terugkeert naar onze regio. Hij zal met open armen worden ontvangen.
