Op de hoek van de Bakenessergracht en het Donkere Spaarne hebben de Haarlemse jeugdvrienden Kevin Kion en Daniël Damen de handen ineengeslagen om hun droom te verwezenlijken. Alle seinen staan op groen om er een hele mooie droom van te maken.
Jonge honden
Kevin Kion en Daniël Damen vormen op verschillende manieren een mooi team. Zo jong als ze zijn zoveel ervaring hebben ze ook al opgedaan. Niet vreemd omdat ze al vanaf de kleuterschool beste vrienden zijn en vanaf hun jonge tienerjaren de droom hadden samen een restaurant te runnen. Een toprestaurant. In Haarlem. Ze maakten veel reizen samen die altijd in het teken stonden van smaken en lekker eten. Doorliepen samen de koksopleiding en bleven elkaar altijd uitdagen. Kevin gaat nog altijd glimmen als hij aan die tijden terugdenkt: ‘We hebben elkaar zó goed leren kennen, dat anderen er wel eens gek van werden. Zo mochten we op school op een gegeven moment niet eens meer als team aan wedstrijdjes meedoen, omdat dat niet eerlijk was voor de anderen. Het voelt nog altijd bijzonder dat je in een team volledig je eigen ding kunt doen en vrij wordt gelaten en je tegelijkertijd zo goed weet wat de ander verwacht. We kennen en vertrouwen elkaar tot op het bot en dat werkt echt heerlijk. Er is dan ook geen enkele vorm van jaloezie tussen ons, we gunnen elkaar het beste, omdat dat uiteindelijk toch weer voor ons samen is.’ Daniël vult onmiddellijk aan: ‘Ook als we bijvoorbeeld wijnen proeven voor bij de gerechten is dat meteen zichtbaar. Ik kan mijn eigen kaart invullen, een jongensdroom die uitkomt. Maar die van Kevin blind daarnaast. We kennen elkaars smaak door en door zodat ik net zo goed zijn kaart in kan vullen, die is niet anders dan als hij het zelf zou doen.’ Het enthousiasme spat ervan af, als twee jonge honden die eindelijk het grote bos in mogen rennen. En het mooie daarvan is dat jonge speels en uitdagend zijn en kijken naar wat er nog allemaal nog meer te beleven is.
We gunnen elkaar het beste, dat proef je in alles!
Azië als inspiratiebron
Daniël en Kevin delen ook een voorliefde voor de Aziatische keuken, waarbij streetfood voor beiden een belangrijke inspiratiebron is. Daniël trekt het zelf verder door dan de keuken alleen: ‘Mijn vriendin Tekura, die onze maître is, komt uit Japan en we zijn daar samen veel geweest. De Japanse manier van werken, waarbij je altijd op zoek blijft gaan naar verbeteringen, voer ik inmiddels door in de keuken. Ik blijf mezelf altijd uitdagen om een gerecht beter te maken, ook als ik al heel erg tevreden ben. Waar ik me dan meer richt op smaken en structuren, gaat Kevin tot het uiterste als het gaat om de presentatie van de gerechten. Ook daarin vullen we elkaar goed aan. Een avond bij Mano gaat om de vorm en de inhoud.’ ‘En natuurlijk om de sfeer in het restaurant en de service’, vult Kevin aan. ‘We kunnen en willen in het restaurant alles intiem en persoonlijk houden. We kunnen op een avond ruim 20 gasten ontvangen. Dat is misschien niet zoveel, maar met de gerechten die wij willen maken en de kwaliteit die we daarbij willen garanderen, is meer niet mogelijk. We mikken allebei op kwaliteit, niet op kwantiteit. Dat geeft ons veel meer voldoening.’ Wij kunnen alleen maar ontzettend blij zijn met deze aanwinst en schuiven snel aan nu alles weer open is. Hopelijk nog voordat de mensen van Michelin langskomen, maar dan moeten we heel snel zijn. De vraag is namelijk niet of, maar wanneer die gaan komen!’
