Gelukkig zijn er nog genoeg plekjes in de wereld waar geen oorlog woedt en waar zich geen natuurrampen hebben voltrokken, kortom....waar het veilig genoeg is om rustig in een hangmat aan het strand te liggen of cultuur op te snuiven in mooie oude steden. Om mij heen is het gesprek van de dag “de vakantiebestemming”. Dat, terwijl men in andere delen van de wereld na aan het denken is over een vakantie aan de Nederlandse kust, met zijn witte stranden, prachtige duinen, luxe campings, bijzondere steden met een hoge museumdichtheid, mooie golfbanen en kwalitatieve horeca waardoor je de ene dag Frans en de andere dag Tibetaans kunt eten.
Ik heb dit jaar wederom besloten de zomermaanden thuis te blijven. Ik heb gewoon eens een optelsom gemaakt van dingen die ik graag doe in mijn vakantie. Er is eigenlijk helemaal niets dat ik niet kan vinden binnen een straal van vijfentwintig kilometer van mijn heerlijke Bloemendaalse lusthof. Ik geloof dat ik niet zoveel zin meer heb om duizenden kilometers te rijden met al mijn zooi om vervolgens met tienduizend andere verbrande kaaskoppen op teenslippers door Carcassonne te lopen. Als ik een leuke stad wil bezoeken heb ik de keuze uit zes of zeven bijzondere steden in mijn directe omgeving, waar bij de bezienswaardigheden en op de terrassen minder Nederlands gesproken wordt dan op het gemiddelde Italiaanse bungalowpark of bij de grote buitenlandse toeristische trekpleisters. Als kers op de taart mag ik iedere dag in mijn eigen bedje liggen, op mijn eigen plee zitten en van alle luxe genieten die ik in al die jaren om me heen heb verzameld.
Natuurlijk willen we af en toe wel even een change of scene, maar sinds ik eens met andere ogen naar mijn eigen leefomgeving ben gaan kijken, was ik aangenaam verrast door alles dat ik nog nooit gezien had en waar ik al die jaren straal langsheen gelopen of gereden was. Het is natuurlijk diep in onze cultuur verankerd om alles van ver te halen. Nederlanders zijn één van de meest reislustige volkjes ter wereld. Jaarlijks geven we zo’n 21 miljard Euro uit aan gemiddeld tweeënhalve vakantie per Nederlander.
Ik ben diep tevreden dat ík dat gemiddelde wat lager houd. Misschien zult u zeggen dat ook ik drie à vier keer per jaar afreis naar Parijs, maar dat moet echt gezien worden in het licht van de broodnodige inspiratie die ik nodig heb om mijn werk als schrijver vol te houden en u te kunnen blijven bedienen van mijn stukjes.
